Σύμφωνα μάλιστα με τον Βάτσλαβ Χάβελ, η δημοκρατία γεννήθηκε όταν το βλέμμα του Ενός συναντήθηκε με το βλέμμα του Άλλου στην αρχαία αγορά - ίσως την ανώτερη μορφή ομαδικής ψυχοθεραπείας. Μέσα στην ομάδα το άτομο μέλος τελεί υπό την επήρεια του φωτισμού πολλών βλεμμάτων μέσω της κατά πρόσωπο θέασης από τους άλλους. Έτσι γίνεται εφικτό να αναδυθεί και να σταθεροποιηθεί το αληθινό του πρόσωπο, που κρύβεται πίσω από οποιοδήποτε προσωπείο (ρόλο). Η σωκρατική ανθρωπογνωσία, οι πλατωνικοί διάλογοι, η αριστοτελική «πειθώ» προετοίμασαν τις φιλοσοφικές προσεγγίσεις του ελληνιστικού-ρωμαϊκού κόσμου στην αναζήτηση της ψυχικής αταραξίας με κέντρο βάρους μία φιλοσοφία προσωπικού βιώματος. Το κάθε μέλος λοιπόν καλείται να οριοθετήσει τον εαυτό του μέσα στην ομάδα και να ανακαλύψει κατά πρώτον τις αυτόματες αρνητικές σκέψεις, τις σιωπηλές πίστεις, τις γνωσιακές διαστρεβλώσεις. Κατά δεύτερον να αναλύσει τις συναισθηματικές του εμπλοκές («Ταράσσει ον τά πράγματα άλλά τά περί τών πραγμάτων δόγματα») και να βιώσει-κατανοήσει την διορθωτική συναισθηματική εμπειρία στη δύσβατη πορεία της αυτογνωσίας, που οδηγεί στην κατάκτηση της πλήρους ελευθερίας (ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ, 1ος μ.Χ. αι.).